co w numerze

Spis treści numeru:

Targ zdrowotny

8 - Ciekawostki

Aplikacje na urlop

Aktywni na co dzień

14 - Sposób na aktywność
Zasady korzystania ze ścianek wspinaczkowych przedstawia Marzena Kociuba, fizjoterapeutka

Ścianka wspinaczkowa poprawia kondycję

W ostatnich latach wspinaczka ściankowa stała się jedną z ulubionych form aktywności dla osób mieszkających w miastach, szczególnie tych z dala od gór. Rewelacyjnie wpływa na cały nasz organizm, m.in. wzmacnia i mięśnie, poprawia kondycję fizyczną, pozwala utrzymać smukłą sylwetkę.

Wydawałoby się, że wspinanie zarezerwowane jest tylko dla osób wysportowanych, o silnych, mocnych dłoniach. Nic bardziej mylnego, gdyż sport ten można uprawiać bez żadnego specjalistycznego przygotowania, wystarczy jedynie odpowiednio dobrać poziom trudności. Poza tym na podstawowych trasach, to nie dłonie wykonują największą pracę, a nogi. Regularne uprawianie tej aktywności stopniowo wzmocni mięśnie, co sprawi, że wspinaczka będzie przychodziła nam z coraz większą łatwością, lekkością i przyjemnością. Wtedy można wybierać już trudniejsze i bardziej zaawansowane trasy.

Korzyści ze wspinania

Wspinaczka ściankowa równomiernie wzmacnia mięśnie całego ciała. Jest sportem wymagającym, ale dającym rewelacyjne efekty, jeśli chodzi o zmianę sylwetki. Regularnie uprawiana – rzeźbi i wzmacnia mięśnie, szczególnie ramion i pleców; intensywnie pracują również mięśnie nóg, w tym uda i łydki, a także mięśnie brzucha i klatki piersiowej. Doskonale buduje kondycję fizyczną. Ponadto poprawia koncentrację, koordynację wzrokowo-ruchową, rozwija planowanie przestrzenne. Pozwala utrzymać smukłą sylwetkę, odchudza – godzinne wspinanie się po ściance to spalanie nawet do 500 kcal.

18 - Ćwiczymy dla zdrowia i urody

Odleżyny – objawy, leczenie, rehabilitacja

22 - Dbam o zdrowie

Krystyna Giżowska, popularna piosenkarka, zdradza sekrety życia estradowego

Żywienie jest ważne

26 - Koszyk pełen zdrowia

Pyszny zielony groszek.Wartości odżywcze i propozycje wykorzystania

30 - Rośliny zdrowotne
Szałwia lekarska. Wypróbuj płyn do płukania gardła – zachęca Zbigniew T. Nowak

Szałwia lekarska na infekcje

W moim życiu dane mi było poznać wiele różnych roślin, ale szałwia lekarska budziła i budzi u mnie zawsze największy zachwyt. To także jedno z ulubionych ziół średniowiecznej benedyktynki – świętej Hildegardy.

Szałwia lekarska Salvia officinalis to niewysoki półkrzew. Nazwa łacińska tej rośliny wywodzi się od słowa salvare, co znaczy leczyć, uzdrawiać, ocalać, albo salvus – nietknięty, wybawiony, żywy. Liście ma lancetowate, pokryte srebrzystoszarym kutnerem. Wyglądają jakby miały na sobie drobną siatkę (są to unerwienia). Cała roślina wydaje przemiły – balsamiczno-żywiczny aromat. Najprzyjemniej pachną kwiaty szałwii. Są one fioletowoniebieskie. Ponieważ obfitują w nektar, chętnie oblatują je pszczoły (roślina miododajna). Kwitnienie tej rośliny przypada zazwyczaj na pierwszą dekadę czerwca. Czasem przeciąga się ono do lipca. Szałwia lubi dużo słońca i dla niego może znieść nawet długotrwałą suszę. Potrafi przepięknie przyozdobić ogród.

Właściwości lecznicze posiadają liście szałwii. W zasadzie można je zbierać 2–3 razy w sezonie. Pierwszy zbiór przypada zwykle na początek kwitnienia roślin, czyli mniej więcej w połowie czerwca, natomiast ostatni zazwyczaj w sierpniu. Liście zaleca się zrywać przed południem, zawsze w dzień słoneczny. Suszymy je w miejscu zadaszonym (nigdy na słońcu), np. rozłożone cienką warstwą na specjalnych siatkach.

Ze świeżych liści pozyskuje się ceniony olejek lotny, o wyjątkowych właściwościach antyseptycznych.

W liściach szałwii lekarskiej wyróżniamy flawonoidy, kwasy fenolowe, żywice, witaminy C i B1 oraz garbniki. Obfitują także w olejek lotny, a jego zawartość waha się od 1 do 2,5%.

34 - Gotuj z siostrą Teresą

Przepisy siostry Teresy Pachnik, m.in. na ciasto malinowe

38 - Sklepowy detektyw
Jod i jego znaczenie dla zdrowia – artykuł prof. Ewy Solarskiej

Znaczenie jodu dla zdrowia

Jak zadbać o odpowiedni poziom jodu w organizmie

Jod jest mikroelementem, którego najważniejszym źródłem są skały bogate w ten pierwiastek. Na skutek procesów fizykochemicznych uwalniany jest do mórz i oceanów. Znaczne jego ilości znajdują się więc w produktach pochodzenia morskiego. Ilość jodu zawarta w powietrzu zależy od odległości od mórz i oceanów, ale także od stopnia zanieczyszczenia środowiska związkami siarki i ołowiu. Jod występuje w dwóch postaciach, organicznej i nieorganicznej, które zostały zaklasyfikowane odpowiednio do niebezpiecznej i bezpiecznej formy jodu.

Epidemia niedoboru jodu

Jod, jako podstawowy składnik hormonów tarczycy, uczestniczy w regulacji metabolizmu organizmu człowieka. Należy do niezbędnych mikroelementów, które są dostarczane wraz z pokarmem. Absorpcję jodu w przewodzie pokarmowym u ludzi ocenia się na poziome 80-92 proc. Obecnie obserwujemy epidemię niedoboru jodu – są nią dotknięci mężczyźni, kobiety i dzieci, a zwłaszcza wegetarianie. Niedobór jodu stwierdza się między innymi dlatego, że w pożywieniu, wodzie, lekach i wielu przedmiotach codziennego użytku dramatycznie wzrosła ilość konkurujących z jodem toksycznych halogenków (halidków), tj. bromków, fluorków, chlorków oraz nadchlorków. Jednocześnie zaczęto odnotowywać zwiększoną zapadalność na choroby tarczycy, torbiele i nowotwory piersi (w organizmach kobiet cierpiących na raka piersi odnotowano podwyższone stężenie bromu i fluoru), raka prostaty oraz otyłość, a dodatkowo więcej przypadków opóźnień w fizycznym i umysłowym rozwoju dzieci. W Japonii, gdzie dawka spożywanego jodu jest 100 razy większa niż na Zachodzie, wskaźniki występowania tych schorzeń są znacznie niższe.

Niedobór jodu lub powiązana z tym niedoczynność tarczycy mogą być przyczyną takich symptomów, jak: łamliwe paznokcie, zimne dłonie i stopy, obniżona tolerancja zimna, stany depresyjne, trudności w połykaniu, sucha skóra, przesuszone i wypadające włosy, zmęczenie, wysoki poziom cholesterolu, chrypa, bóle gardła, bezpłodność, ospałość, nieregularne miesiączki, przedwczesna menopauza, słaba pamięć i koncentracja, niskie tętno, tycie, zmniejszone wydzielanie potu – nawet po intensywnym wysiłku fizycznym. Z powodu niedoboru jodu można cierpieć również na dysfunkcje w pracy tarczycy, torbiele piersi, a nawet nowotwory – zwłaszcza piersi, jajników, błony śluzowej macicy lub prostaty.

50 - Hit zdrowotny

Czarne porzeczki ratują serce. Poznaj ich smak i niezwykłą wartość

54 - Grunt to właściwy jadłospis

Odkryjmy dietę śródziemnomorską. Jadłospis na 7 dni

60 - Choroby a profilaktyka

Zbadaj się! Wywiad z prof. Ryszardem Gellertem

66 - Dieta w praktyce

Post przeciwdziała chorobom

70 - Felieton

Sirtuiny – odmładzające białka. Artykuł dr Urszuli Krupy

72 - To, czego nam lekarz nie wyjaśnił

Hipercholesterolemia rodzinna. O czym może świadczyć?

74 - Jemy również oczami

Jak serwować wodę i lemoniadę

Inspiracje dla ciała i ducha

76 - Moja historia

Dieta warzywno-owocowa pomogła jej cieszyć się macierzyństwem. Poznaj historię Katarzyny Brunki

79 - Niedrogi obiad dla całej rodziny

Da się zrobić!

80 - Zdrowie duchowe

Pasja w życiu nastolatka. Artykuł Bogny Białeckiej

84 - Podróżujemy ku zdrowiu

Międzyzdroje na wyspie Wolin. Polecamy nadmorskie atrakcje

88 - Moja pasja

Być jak skaut. Skauci Europy dodają skrzydeł młodym

94 - Ekozdrowotnie

Czyścimy i odkamieniamy czajnik. Bez chemii

102 - Otaczajmy się pięknem

Zjawiskowe letnie kwiaty

Chwila relaksu

104 - Krzyżówki i łamigłówki

Porady zdrowotne

44 - Przetwory ukryte w słoikach
63 - Badania dla osób po 40. roku życia
64 - Skierowanie na badania
65 - Jak często wykonywać badania profilaktyczne?
67 - Zioła na lipiec
68 - Sen a miażdżyca
96 - Automasaż stóp
98 - Siedem zabiegów uśmierzających ból
100 - Oddział dziennej rehabilitacji

Inspiracje naturą

92 - Naturalne kosmetyki z bławatka

Obejrzyj wybrane strony

wideo